Ik was eerst van plan om vanavond enkel een update over de Alpen te doen en daarin kort iets over de winterkansen voor Lage Landen te zeggen door de plotse opwarming van de stratosfeer (SSW) die nu bezig is. Maar de omstandigheden dwingen me het anders te doen. Want oh boy, wat zijn de avondruns mooi vanavond! In elk model zijn er aanwijzingen dat we de tweede decade van februari terug de winter zouden kunnen induiken. Kijk maar naar bovenstaande kaart. IJsdag in heel de Lage Landen. WSWM zou WSWM niet zijn als we daar geen extra aandacht aan zouden geven. Als dit je allemaal worst kan wezen en meer in de Alpen geïnteresseerd bent … blijf dan gerust nog even hangen, want na dit bericht begin ik meteen aan een update over de Alpen. Ondertussen is het al elf dagen geleden dat we hier op de site voor het eerst melding maakten van een nakende Sudden Stratospheric Warming: eentje zonder poolwervelverplaatsing, maar met poolwervelsplit. Of toch iets wat daar op lijkt. En dat is gunstig voor de winterkansen in West-Europa. Klassiek duurt zoiets enkele weken eer die opwarming zich ook naar de onderste 10 km van de atmosfeer, de troposfeer, door verplaatst. Tweede decade van februari was het richtpunt, en dat lijkt nu toch stilaan iets waar we echt rekening mee gaan moeten houden. Zo gooit het Amerikaanse GFS bijna alle remmen los vanavond. Volg je even mee?
Hier zie je het beginpunt van de winterse ontwikkeling. Komend weekend wordt er op een hoogte van 5km warmte naar het noorden gebracht. Iets wat nodig is voor hogedrukopbouw.
Die warmte-injectie kan er komen omdat de straalstroom het (zoals de hele winter lang) boven West-Europa helemaal laat afweten. Nochtans is die boven de oceaan goed ontwikkeld, maar om een of andere reden komt die er maar niet door dit jaar.
Voor het verdere vervolg zoom ik even wat verder uit. Je zou verwachten dat die naar het noorden afgeschoten warmtebel terug naar het zuiden zou afzakken, maar dat is niet wat er gebeurt. Er ligt namelijk iets in de weg: een flink uit de kluiten gewassen koude depressie boven het West-Siberisch Laagland.
Zo wordt die warmte in de oostelijke stroming ten noorden van die depressie samen met de depressie zelf terug naar het westen getrokken … richting Scandinavië.
Een Scandihoog is daarbij in de maak.
En aan de zuidflank van dat hoog kan Russische koude door een behoorlijke wind naar ons getransporteerd worden. Gelukkig dat die windkracht zo fel is, want de warmte van de komende dagen doet het Europese sneeuwdek helemaal terugtrekken tot in Wit-Rusland.
Daardoor komen we pas na een aantal dagen oostelijke winden in de kou terecht.
Het leuke vanavond is dat andere modellen helemaal meedoen met GFS. Het Britse UKMO rekent maar tot 144 uur vooruit maar laat toch een vrijwel identieke evolutie zien. Warmtebel die naar het noorden geschoten wordt en de stevige Siberische depressie die het wegzakken van het hoog verhindert.
Het Canadese GEM doet identiek hetzelfde, met uiteindelijk ook hier een Scandihoog en transport van kou richting de Lage Landen. Yes! …
… Maar nu even voeten terug op de grond. Na het zien van het GFS-ensemble kan je trouwens niet anders. De race is nog verre van gelopen. We zien duidelijk dat de hoofdrun van GFS een koude uitbijter is, met wel wat steun, maar niet veel. Gelukkig is de onzekerheid ten opzicht van deze ochtend alleen maar groter geworden. Toen ging geen enkel ensemblelid voor ijsdagen.
Ook het Europese EC-model gaat niet mee. Of toch niet helemaal. Hier ook de naar het noorden schietende warmtebel hoor. Maar wanneer die terug naar het zuiden wegzakt, wordt die onvoldoende door de koude depressie ondersteunt. Gevolg? Geen Scandihoog, maar een Baltisch hoog dat geen kou naar ons kan transporteren.
Toch wil dat niet zeggen dat het bij EC een verloren zaak is, want uiteindelijk kan een nieuwe warmteflux ten westen van Ierland de depressie-invloed van over de oceaan afsnijden …
… en kan er bij het begin van de tweede decade van februari alsnog iets tot stand komen.
De windrichtingpluim van EC van deze ochtend liet al zien dat er ten opzichte van gisteren richting Valentijn flink wat meer ensembleleden voor een oostelijke wind kiezen. Spannend allemaal. Mijn eindconclusie? Op zich heb ik het niet zo voor het scenario dat het Amerikaanse GFS (en UKMO en GEM) vanavond berekenen. Aan wegzakkende warmtebellen die op koudebellen moeten steunen is te veel toeval gebonden. Bovendien lijkt de SSW nog niet helemaal tot de troposfeer door te dringen want het Scandihoog wordt niet van hogerop aangesterkt (voor de leek: er verschijnen geen gele kleuren in het Scandihoog). Daarom dat het me zou verbazen als dit scenario echt zo gaat uitkomen. Goed mogelijk dus dat de weerkaarten morgenochtend weer iets totaal anders laten zien. De tweede decade van februari is uiteindelijk nog een flink eind van ons verwijderd. Toch ben ik razend benieuwd wat de windrichtingpluim van EC straks (omstreeks 22 uur) gaat laten zien. Gaat die weer voor oostelijke winden op het einde, dan mogen we toch stilaan gaan dromen dat we ergens in februari alsnog op een of andere manier terug de winter in duiken. Blijf het hier volgen! En pak straks ook nog even de Alpenupdate mee.
24 reacties
Gesloten voor reacties.