Het Val d’Anniviers dag 2: overdosis vitamine D in St. Luc-Chandolin

Zelf ben ik altijd het type wintersporter geweest die ’s morgens lekker vroeg ontbijt, een extra stokbrood smeert voor de lunch en vervolgens snel de berg op gaat om ook weer de laatste liftverbinding te pakken aan het eind van de middag. Ik moest daarbij soms echt even bewust een moment pakken om te genieten van al het moois om me heen. Sinds kort ben ik echter wat relaxter in het indelen van mijn wintersportdagen. Ik geniet er van om in de ochtend lekker te ontbijten met een kop verse koffie en in de middag een drankje te doen in de zon op het terras. Lekker rustig aan, geen stress. Vooral voor deze laatste ‘vorm van wintersport’ leent het skigebied van St. Luc-Chandolin zich perfect. En we moeten toegeven, dat kwam helemaal niet slecht uit na onze eerste dag onder leiding van gids en beul Pasco.

Waar het de eerste dag nog redelijk bewolkt was, starten we de tweede dag direct met onze neus in de zon als we de gordijnen van onze hotelkamer in het Bella Tola openslaan. Wauw wat een dag! Na een lekker ontbijt pakken we de gratis skibus richting de lift die ons in één klap vanuit het dal naar het hoge zonneterras van St. Luc-Chandolin zal brengen. Nu de skigebieden van Zinal & Grimentz met elkaar verbonden zijn is St. Luc-Chandolin niet meer het grootste gebied van het dal. Toch heeft het skigebied nog één troef in handen: de hoge liggen met volledig zuid georiënteerde hellingen. Hierdoor ski je van ’s morgens vroeg tot zonsondergang met je neus in de zon.

Een klein nadeel wat je hierbij voor lief moet nemen is het feit dat de liften voor een groot deel nog uit sleepliften bestaat. Voor de snowboarders onder ons betekent dit soms met brandende bovenbenen boven op de berg aankomen. Maargoed eenmaal boven aangekomen heb je ook wat.

Nee we hebben al snel door dat de echte diehards inderdaad beter op hun plek zijn in de freeride-arena van Zinal en Grimentz. Hier in St. Luc vind je veel Zwitsers die in het weekend lekker een dagje komen genieten van zon, sneeuw en een lekker drankje op een van de terrassen. 
Al snel verschijnt in de verte Chandolin, het meest schilderachtige dorp van het Val d’Anniviers, in beeld. We besluiten de oversteek te maken. Eenmaal aangekomen in het dorp willen we graag even langs bij de lokale VVV. Deze blijkt echter nog een kleine driekwartier gesloten te zijn. Vervelend? Niet op een dag als deze.

De rest van de dag genieten we nog van fijne glooiende hellingen met een overdaad aan zonneschijn, terwijl lager in het dal de nevel beetje bij beetje omhoog kruipt. Uiteindelijk bereikt de mist Chandolin nét niet. Alle overige dorpen in het dal zijn dan al wel verzonken in de bewolking. Wat overblijft is een adembenemende zonsondergang over het uitgestrekte Rhonedal. Naast freeriden in Zinal-Grimentz hebben we nu een tweede must-do in het Val d’Anniviers: genieten van de zonsondergang in Chandolin.