Vaak staan we niet bij stil al die mensen die zich elke dag 100% inzetten om ons een geweldige skidag te garanderen. Één van de allerbelangrijksten is tegelijk diegene die je waarschijnlijk zelf ook niet wíl tegenkomen. Ongetwijfeld heb je hen wel al zien passeren, inclusief die grappige banaan die achter hen volgt: de pisteredding. Hun werkdag begint voor de opening van de pistes en eindigt pas na de sluiting van een gebied. Onze veiligheid, dat is hun verantwoordelijkheid.
Deel uitmaken van de pisteredding is een voltijdse, niet te onderschatten job. Deze mensen hebben een perfecte conditie, uithoudingsvermogen en een goede dosis doorzettingsvermogen. De job vraagt zoveel kracht en power dat deze in sommige gebieden enkel door mannen wordt uitgevoerd. Voor al die GI-Janes onder jullie, ik zie hier een uitdaging. Onderstaand artikel gaat je duidelijk maken wat je kunt verwachten.
Nog voor wij een voet in de gondels hebben gezet, staat de pisteredding al bovenop de berg, klaar voor de dagelijkse briefing. De lawinecommissie zendt elke dag een bericht uit dat nauwgezet door de reddingsdienst wordt gevolgd. Daarna worden de hellingen gecontroleerd, want een lawine, dat wil iedereen kosten wat het kost vermijden.
Vervolgens gaat de reddingsdienst ook langs de pistes en controleren zij of deze in orde zijn. Denk hier aan het vermijden van hobbels, gaten of kuilen want deze kunnen lelijke valpartijen veroorzaken. Bovendien controleert de pisteredding ook de valkussens, de waarschuwingsborden en de netten. Alles wordt door hen geplaatst en verplaatst. Elke dag opnieuw. Zelfs als het gebied al open is gaat de reddingsdienst hier continu met door.
Terwijl wij naar beneden skiën, op naar de aprés-ski, maakt de pisteredding nog een laatste controlerit. Zij zorgen ervoor dat er ’s nachts niemand achterblijft in het gebied. Indien nodig, zorgt de pisteredding ook voor de evacuatie van personen uit kabelbanen. Hoogtevrees is dus een no-go.
Ongevallen worden doorgegeven op de radio, de pisteredding schiet meteen in actie naar de plaats van het ongeval. De eerste vaststellingen gebeuren onmiddellijk, daarnaast worden alle gegevens genoteerd voor het verslag dat later volgt. Naast de persoonsgegevens zijn de weersomstandigheden en locatie van enorm belang.
Pisteredding kan eerste hulp toepassen, daarna word je afgevoerd met de banaan, sneeuwscooter of de helikopter. Die banaan heet trouwens officieel ackja en bestaat uit een langwerpige matras en bank die rechtstreeks in de ambulance kan. De helikopter wordt geroepen indien er verdere medische verzorging nodig is, transport onmogelijk blijkt en het te druk is in het dal. De meest voorkomende letsels zijn knie- en schouderblessures, daarna volgen de snijwonden. Pasgeslepen ski’s mogen een zegen zijn op de piste, ze kunnen gevaarlijk zijn bij een valpartij.
Voor je nog maar denkt aan een “ritje” op de banaan, kan je best even navragen of je goed verzekerd bent. De omstandigheden op een berg vragen namelijk om drastische reddingsmethodes en deze hebben hun prijs. Afhankelijk van het gebied, kan een ritje met de banaan oplopen van €200 tot ongeveer €600. Dient de helikopter in te grijpen, dan mag je al snel meer dan €2.500 neertellen. In de Franse Alpen lopen de prijzen van een helikoptervlucht al snel op tot ongeveer €6.500. Off-piste reddingen maken het hele verhaal nog duurder, vaak is het dan nog de vraag of deze situatie door je verzekering gedekt wordt. Indien je je waagt aan off-piste skiën kan je beter even langsgaan bij je verzekeringskantoor. Zij hebben polissen voor ongeveer €30 per jaar waarmee je ook off-piste verzekerd bent. Let ook goed op, je dient deze kosten eerst te betalen voor je ze kan terugvorderen en vergeet zeker nooit te vermelden dat je naar een openbaar ziekenhuis wil worden afgevoerd. Kleine details die enorm belangrijk zijn.
Nu over tot dat andere deel van de job, dat net een tikkeltje extremer is. Het voorkomen van lawines in de bergen. Gedurende de dag controleert de pisteredding het sneeuwdek meerdere malen. Op willekeurige plaatsen graaft men diepe sneeuwprofielen, op basis van deze profielen worden dan lawinewaarschuwingen gemaakt. Om lawines te voorkomen, worden er explosieve ingezet. Dit doet de pisteredding.
Niet iedereen mag dit zomaar doen, hiervoor moet de pisteredder een cursus volgen. En dit is maar al te goed te begrijpen. Werken met explosieven is precisiewerk. Vaak worden de lawines handmatig veroorzaakt, maar op moeilijk te bereiken gebieden schakelt men over op een computer geïnstalleerd systeem. Een mengsel van gas- en zuurstof wordt ter ontploffing gebracht zoals je hier de ‘gasex’ ziet in het skigebied van Serre Chevalier. Dit veroorzaakt een lawine voordat iemand anders dit kan doen. Indien al deze voorzorgsmaatregelen niet voldoende zijn, helpt de pisteredding bij het zoeken naar slachtoffers, vervoeren van gewonden en zoeken naar overlevenden.
Je hoort het al, indien je op zoek bent naar een afwisselende, uitdagende job kan je misschien overwegen om richting de bergen te trekken en je te wagen in de boeiende wereld van de reddingsdienst. Basisvereiste is dat je een zeer goed skiniveau hebt, wat ook getest wordt. Daarna volgen de lange opleidingen en eventuele specialisaties. Vaak kun je je laten bijscholen tot explosieven-expert, lawinehond-begeleider, etc. Jaarlijks volgen er nog cursussen om up-to-date te blijven: denk aan EHBO- cursussen, je Ackja-vervoerskills opfrissen, lawinecursussen en nieuwe technieken. Alles om een kwalitatieve reddingsploeg samen te stellen.
De prijs voor de opleiding tot pisteredder schommelt rond de €1.500.
Om dit artikel af te sluiten nog even dit beeld om aan te tonen dat pisteredder een ongewoon beroep is. Deze 2 redders helpen een gewonde gems verder tot in veilige oorden.
7 reacties
Gesloten voor reacties.